Bayramın ilk günü büyüklerimizin yanına gidilir sözünün sadece sözde kalmadığı diğer bir bayramdı. Mersin’den sonra 
iyi geleceğini düşündüğüm memleketimin havasını içime çekmeyi özlemiştim. İşten gece 02:30’da çıkıp 03:20 gibi Yavuz’u da alıp memlekete doğru yola koyulduk. Giderken Ulubey, Gölköy, Gürgentepe ve Mesudiye diye planladık dönüşte tek döneceğim için Mesudiye, Yeşilce, Çambaşı’nı tercih ettim. Ordu’dan çıkıp Ulubey’e ulaştığımızda çıkışa yakın bi yerde Doğukan’ın kafka’sına denk geldik.
Gece yola çıktık diye düşünürken aradan bi saat geçtikten sonra hava aydınlamaya başladı. Ortalama 5 saat sürdü memlekete ulaşmamız. Yavuz tutturdu ben bayram namazı kılcam diye, Gölköy’e yakın bi camii’de durduk. Benim de biraz uyumam lazımdı, 20 dk’da bir durup yüzümü yıkamak zorunda kalıyodum. Camiye girdim bende, üst kata çıktık. Dinleyelim neler konuşuyorlar derken imam şimdi değerli müminler diyerek son cümlesinin başlangıcını yaparken “Yavuz bu imam şimdi para isteyecek” dedim. 
Demez olaydım camiye aldıkları elektrik süpürgesinin ödenecek taksitleri varmış.(: Ben biraz laf soktum gençler de ayakkabı kutularında falan bahsettiler güldürdü şerefsizler beni. Üst katta parayı Yavuz topladı 580 liraydı sanırım, alt kattan da 900 lira civarı toplandı. Adamın biri oradan: “Ben o paraya ev düzüyom ya imam” dedi. (: Neyse, ben duvara yaslandım diğerleri amin tutuyo. Şöyle bi yan oturim dedim, imam hala devam ediyo. Biraz daha yatar pozisyona geçtim dirseğimden destek alarak başımı yasladım koluma, hala bitmedi tabi, baktım olacak gibi değil ben duvar dibine bildiğin yattım. Gözümü kapatim de yolda gözüm kapanmasın dedim içimden, içim geçmiş, uyumuşum. Amin bitmiş, millet camiden çıkmaya başlamış, yanımdaki adam beni dürttü, hadi genç uyan diye(:
Hazır uykumu da almışken yolculuğa devam ettik, harçbeli, topçam barajı, bayırköy derken dinlene dinlene gittik.
Yolculuk bittiğinde Mesudiye’yi görmenin mutluluğu vardı içimde, yine aynı. Sadece yalandan şişirilmiş nüfusuyla karşıladı beni. Bin kişinin bile olmadığı memleketim, belediyesinin alınması için kanunsuzca gurbette yaşayan insanların nüfusları Ordu’ya alınarak şişirildi. N’olursa olsun güzelliğinden zerre kayıp vermedi.
Önce evin oraya gittim, komşuları kucakladım. Köye gideceğimden hiçbirinin haberi yoktu, abim, yengem, ananem, teyzem… Dış kapıyı açtım, hepsinin sesi bahçeden geliyo, yaklaşırken hepinizin alacağı olsun, beni neden uyandırmadınız dedim. Ananemin gözünden akan yaşları görünce iyiki gelmişim dedim. Mutluluk gözyaşlarını gördüğümde dünyalar benim oldu. Hepsiyle kucaklaştım, hasret giderdim.
Eş, dost derken buradan köyüme gittim. Önce faldaca’ya, sonra konacık’a. Ziyaret edilmesi gereken yerleri ziyaret ettim. Şahnapuarı’nda Faldaca’nın şenliği varmış, hazırlık yapıyolardı. Sonraki gün de Yeşilce’nin şenliği var, e 
bayramın 3. günüydü sanırım Konacık’ın şenliği olduğu gün, hatırlamıyorum. Bir gün ananemin yanında kaldım, sonra Konacık’a geçtim. Yavuz’un da dedesi olan Suphi Dede’nin yanına gittim, 25-30 dk sohbet ettik. Benim İnönü imzalı Halk Partisi üye kartım bile hala duruyor dedi. Başladık siyaset konuşmaya. Memleketim mâlum Atatürk’çü çoğu, kimi de aşırı sol….
Konacık’a geldiğimde halamların, eniştemin, kuzenlerimin de orada olduğunu görünce daha mutlu oldum. Kendimi bildim bileli hemen hemen her bayramı köyümde geçiririm. Şehir havasından uzak, eşler, dostların orta yolda yürüşe geçtiği (bkz: ortayol ve bizimkiler ) hiçbir zaman doyamayacağım benim güzel memleketim.
Yeşilce’nin şenliği öncesi de Umut ve Murat ile bi Yeşilce yapalım dedik. Eski belde, büyükşehirden nasibini almış olmasına rağmen benim için dünyanın en güzel yerlerinin başında gelir. 
Sadece doğası olarak değil, insanı olarak da akıllarda bırakır. Dedim ya insanıyla diye, Yeşilce’nin çıkışına gittiğimizde barın oradan geçerken bi sataşmayla karşılaştık(: Rakı içenlere eşlik ettik, ufak muhabbetimizi de ettik. Vosvostan siyasete, memleketten şehirlere kadar… Bu konuşmanın detaylarına inmeye şimdilik gerek yok. Herkesin, hiç tanımadığı insalanlarla rakı sofrasında muhabbet etmesi gerektiği gerçeğini de hatırlatalım. (:
Yeşilce’den…
Tabi bunların hepsini yaparken işimizi de sıkıntıya sokmamak gerekir, dönüş yolunda da beni bekleyen Çambaşı’na doğru yolculuğa başladım. Yeşilce’den bir şeyler alıp yaklaşık 32 km vosvosla tırmanmaya başladık. Bi kaç mola verdik, motorumuzun kendine gelmesi gerekiyodu.
Köy, dere, yayla diyerek bayramın 3 gününde toplamda yaklaşık 390 km yol yaptık. Tekerine taş değmesin yolda bırakmadı. 30 Ağustos’ta Çambaşı’nda 3 gün kamp planımız var Vosvos Ordusu Derneği olarak, hem 2015’teki Uluslararası Vosvos Festivali öncesi de bi durum değerlendirmesi yapılmış olur. Aynı zamanda 29’unda Bodrum Vosvos Kulübü’nün de buluşması varmış. Ve hepsini geçtim biz bi kaç vosvosla Artvin planı yapıyoruz. Henüz hiçbir şey belli olmamasına rağmen, en azından birini gerçekleştirecek olmamız bile bize yeter.
Güzel geçen, yorucu geçen, hepsinden önemlisi memlekette geçen 3 gündü. Bir çorba kaşığı memleketiniz var, siz onun tuzu biberisiniz.
Tekrarında yine görüşmek dileğiyle…